بعضی وقتها هر اتفاقی که می افته میندازیمش گردن این  سرنوشت بیچاره

ومی گوییم سرنوشتمون بوده که این طور شد

گاهی اوقات هم تو شک می افتیم که این سرنوشت تقصیر کار یا ما؟

بالاخره  چیزی به نام سرنوشت وجود داره یا خیر؟

به نظر من سرنوشت وجو داره اما نه اون طوری که ما تصور می کنیم

سر نوشت فقط یه دفتر چه خاطرات بزرگی که پروردگارمون می دونسته که هر کدوم از ما در زندگیش چه کار هایی می کنه

پس تو دفتر چه هرکدوم از ما سرنوشتش نوشته شده

وخدای بزرگ می دونسته که هرکدوم از ما با اشتباهاتمون به موفقیت هامون نمی رسیم

به طور مثال:

 روز کنکور با  استرس زیاد همه چیزو بهم می ریزی وحاصل این چند ماه زحمتو به باد هوا میدی وبه آرزوت تو

رشته ای که می خواستی نمیرسی

یا با  اشتباهاتت مسیر زندگیت به یه جاده تاریک و ناهموار کشیده می شه

یا اینکه بارفتارهای  بدت  آدمهایی رو که تو زندگیت نقش مهمی داشتند یا می تونستن داشته باشن از دست میدی

یا با اشتباهت باعث مرگ خودت می شی(تصادف و اهمیتی به سلامتی وطول عمر ندادن و.....)

بنابراین خدا به انسان هدایایی داد

صبر , اعتماد بنفس ,   فرو خوردن خشم  , دوری از تنبلی  ,   دوری از غرور  ,  دوری از حسادت , خوشرویی   ,شادی,  عشق , پاکدامنی,دوری از شکم پرستی, اهمیت دادن به سلامتی  عقل ,  توکل به او  و.....

تا انسان با استفاده از این هدایا در مسیر زندگی راه درست را انتخاب کند

هر کدام از ما باید سعی کنه خودشو بسازه و از این پوسته قدیمی که تاحالا راکد مونده وهیچ تغییری به خودش نداده واجازه داده سراشیبی های زندگی اونو به هرکجا می خواد ببره واون قدر غلط خورده که از سر وصورتش چیزی نموده بهتره که از همین الان به خدا توکل کنه ومسیر زندگیش رو تغییر بده همه ی ما می تونیم موفق باشیم فقط کافی شروع کنیم

 اولین قدمو بردار همین حالا

دوستتون دارم  با آرزوی موفقیت